Βγήκανε πάλι οι φράουλες ..

τα χερια δεν τα σαλεψα μακρια απ' το στασιδι
ντροπιαστικο το σκεφτηκα, το να χειροκροτησω σε παρασταση που αλλοι πληρωσανε για να τη δουν
κι εγω σαν ποταπος θεατης εθελησα τον κροτο τους κλεψω
κι ας πιστεψα εκεινη τη στιγμη πως σκηνοθετης ημουν στη δικη μου την παρασταση
μονο κομπαρσος βρεθηκα για εκεινη παρα να 'μαι
απιστευτο πως απ' τη μια αυλαία στην αλλη προαγωγη σε ρολο παιρνεις
μα πιο απιστευτο οτι το θανατο ελπιζεις να 'ρθει τη νοσο να γιατρεψει

κι οσο το δολοφονο κι αν τον τρεμω, η προσμονη του πιο γλυκια μου μοιαζει
αφου κομμενες οι σκηνες αυτες που τη δικη σου καρτερουσα
και καθε ληψη που γυρνω απ' αλλη σκοπια τη βλεπω

(υποτακτικη η φωνη μου πλεον στα ομμοριζα των αρθρων σου)

https://www.youtube.com/watch?v=H8JWKMZLmAU

δεν ξερω αν σου 'χει τυχει
αυτο να φαγουριζεσαι εκει στη ραχοκοκαλια επανω
σε εκεινο το αναθεματισμενο σημειο που δε φτανεις να το ξυσεις
και την ωρα που παλευεις να το φτασεις να ξυνεις εκεινο το λιγο παραδιπλα
και οταν εστερνιστεις το απιαστο απ' την αναποδη
αυτο το ξοφαλτσα να το πιστευεις πως τη φαγουρα καταλαγιασε
δεν ξερω αν τον βιωσες ποτε ετουτο τον κνησμο
μα αυτο το ξοφαλτσα το ευχομαι για σενανε ποτε μην το βιωσεις

(η κλιμακα βασιζεται σε ημιτονοειδη συναρτηση που τεμνεται απο ευθεια και τεινει στο απειρο)