Δεν ξέρω καν για ποιο πράγμα μιλάω πλέον

Έστυψα δυο ήλιους σήμερα.

Βιταμίνες να ποτίσω τις νύχτες τις κραγμένες.

Αυτές που βρώμαγαν ψοφίμι.

Τις ξεσκισμένες πόρνες που βουλώνουν τις χαραμάδες στα πεζοδρόμια.

Και σερνάμενες αποκοιμιούνται σε μαδημένα όνειρα.

Τις πήρα εγώ και τις περιμάζεψα.

Να ξεπαρθενιάσω τον οίκτο τους.

Και αυτές τις μύξες τους σκούπισαν στη θύμησή σου απάνω.

Να μείνει μόνο ο λέκες το νου να καπακώνει.

Κοίτα ευγνωμοσύνη οι πόρνες.

Το ευχαριστώ τους μου άφησαν να έχω την ανασφάλεια μου να ντροπιάσει.