17.7.16

αίνιγμα 3ου βαθμού


δακτυλωμένο του ποτηριού το χείλος επιτόπια
τα δυο σου χείλη να θαμπώνουν τα γεμάτα
αμφιβολία
το ένα πόδι μπρος να κάνει
και στο προβάδισμά του το άλλο δειλό να υποχωρεί

γιατί έτσι με κατάφερες
αναρχική θε' να ξυπνώ στο πλάι σου
χτισμένη
ωσάν ο κόσμος ο φανταστικός τον πρώην αγκαλιάζει

θα 'θελα να 'ξερα μονάχα τη θωρείς
την ώρα που στεγνά φιλιά τα στόματά μας γδέρνουν