Και τώρα που το δάχτυλό σου έρεψε,
μπορείς επίσημα να ξεπροβάλλεις.
Μα εξηγήσεις μη ζητάς 
γιατί εμπρός σου κέρματα θα γίνονται σε ξεσκισμένες τσέπες.
Να σβήνουν στον κατήφορο 
κι εγώ κατάκοπη ξοπίσω τους να τρέχω.

Να 'ξερες πόσο της μοιάζεις μόνο.
Και έπειτα να 'ξερε εκείνη πως με το δικό της το ενοχικό καπέλο κατάντησα στον εχθρό της να υποκλίνομαι.

Και τούφα τούφα όταν με μαδήσουν
μπαλτά θα ρίξω στο ποδάρι.

Γιατί θα 'χω πετάξει με κήρους να στάζουν απ'τα αυτιά,
και τα δυο μου πόδια δε θα ξέρω πως να τα περπατήσω.