13.3.17

Φωταγωγος


στου ουρανου το μερτικο το επιρριπτω
αυτο που ελαχε να μου αντιστοιχει
και διαλεξε εμενα με πολλους μαζι στην αγνοια να ζουμε

στη μνημη να κουρνιαζει η μονη ψυχρα
απωθημενη ..
απ’τον πομπο της ζεστασιας του ηλεκτρικου
που σαν τον εξω κοσμο συναντησει ξεσπα σε φως συνθετικο

το φως εκεινο που παραμονευει πισω απ’τη χαραμαδα
την εκφυλη τη νυχτα μας να την απογυμνωσει
προτου το σουρουπο ζυγιασει τις σκιες, στις 5 και μιση

μιση

περασε καιρος βαρυς
ακρατητος ο ουρανος τ’ απονερα του να σκορπα
και αναγωγος ο ηλιος να πασαλειφει το φεγγαρι

η μερα να νυχτωνει μηπως και κλεψει λιγη δοξα απ’την αυγη
κι η υγρασια ..

αυτη δεν την καταφερα να την ξεφορτωθω
αυτη τη σχεση μας τη γριπωσε

16.12.16

Puppet Master


θελω στα ποδια σου μπροστα ν’ αφησω τα χρωστουμενα
για να μου δειξω ποσο χαμηλα εχω πεσει
για να σου δειξω οτι το μονο που ξερεις πια ειναι να σκυβεις

και σα με υποταγη γονυπετησεις
αναστημα διπλο να ανυψωσεις
αφου ακουσιο υποχειριο μπροστα σου θα αφεθω

τα τρυπια χερια μου με ραμμα να κεντησεις
να ταλαντωνεις τα σκοινια
κι εγω ασυντρεχτη τα ποδια να σ’ ανοίγω

μα πριν στεγνα ξεπουληθω, το εργο σου περηφανα να υπογραψεις
σε ενα κορμι που μολις ευδοκιμησε
ενα κορμι με τιτλους ιδιοκτησιας στο ονομα σου μοναχα

22.9.16




















πριν ο αδεσποτος αλυχτησει τρεις φορες



τελος καλοκαιριου
τελος εποχης
εκει που το φαρασι γεμιζει περισσοτερο
κι οσα ξεπλενει η βροχη ξενα τα κανει να 'ναι

ρισταρτ στον κοσμο των αδεσποτων
επανεκκινηση στον κοσμο το δικο μου

τις καλημερες τις ανορεκτες σε αλλους να μοιραζεις
και τα μισοσεληνιασμενα σου φεγγαρια με 'κεινους να δειπνεις
την ωρα που στερνα τα αδεσποτα τα αποφαγια θα σπαραζουν
απ'των χεριων σου την επιτυχημενη συνταγη της αποτυχιας

ειναι αυτα τα αδεσποτα που κρυβουν την οση ανθρωπια
κι ειναι και καποιοι σαν εσε που κατι απο ανθρωπο μεσα τους δειχνουν

μα ειναι κι αυτοι οι ανθρωποι οι λατρεις της κουζινας

17.7.16

αίνιγμα 3ου βαθμού


δακτυλωμένο του ποτηριού το χείλος επιτόπια
τα δυο σου χείλη να θαμπώνουν τα γεμάτα
αμφιβολία
το ένα πόδι μπρος να κάνει
και στο προβάδισμά του το άλλο δειλό να υποχωρεί

γιατί έτσι με κατάφερες
αναρχική θε' να ξυπνώ στο πλάι σου
χτισμένη
ωσάν ο κόσμος ο φανταστικός τον πρώην αγκαλιάζει

θα 'θελα να 'ξερα μονάχα τη θωρείς
την ώρα που στεγνά φιλιά τα στόματά μας γδέρνουν

12.3.16

keep your hand(s) at the level of your eyes


αμυντικη η σταση του χεριου στο προσωπο
μοναχα η κοψη του να το διχοτομει
και τη σκληρη, τη ραχιαια την πλευρα να επιδεικνυει
σε ετοιμοτητα να οπλοφορει, τη θεση να παραχωρησει
στα υγρα και σκεπτικα της δαχτυλα
που το τσιγαρο αναμεσα τους σαν το περιπαιξουν
θα το πασαρουν με μαεστρια περισση στα χερια τα δικα του

στην ευρωστη παλαμη του
την περιστοιχισμενη απο φαλλους
που εκδηλα θα σμιξει με την αλλη ανιση της
το σωμα της να αγκαλιασουν τρυφερα
και ερωτα να καμουν για να μολυνουν μ' ερωτα
εκεινη

αλλα το δικοπο μαχαιρι τα δυο της ματια θε' να αλληθωρισει
η δυση να φεγγει απ'την οπη
και στην ανατολη η χαραυγη να τρεμοπαιζει
________________________________
θα μεινει ομως εκει μαρτυρικα να το υπομεινει
ωσπου ανακατα οι εικονες θα σταυρωσουν
στο υψος του μετωπου να σφουγγισουν του ριζωμενου ηλιου τις ακτινες

13.2.16

αν δεν ποναει κατι ασ'το θα γιανει


υπηρχαν οι αμφιβολιες·
δε θα το αρνηθω
μα η αδρανεια αυτη, αυτη τα αμφισβητει ολα
ακομη και αυτες·

αυτες τις λεξεις τις καταληκτικες 
που αδοξα σκορπουσαμε στη μεση του ειρμου
αταιριαστες με τις υπολοιπες·
αυτες που μοναχα ικανες στην οψη ηταν
τωρα κι αυτες ανικανες

λιγες και φτωχικες για να αποδωσουν το πρεπον τους
για λιγο ακομη αρκετες 
προτου ο ευνουχισμος σου το αξιο το κανει αμνημονευτο
προτου σου πω δε θελω να 'μαι πια εκει
προτου μου πεις ε τοτε πια μην εισαι

προτου σαν πληγωμενη να φερθεις για να φανεις αδυναμη
για να χεις κατι να μπορεις μαζι μου να συμπασχεις
προτου σου πω πως τις μικρες τις δοσεις πλεον τις τιμω
αφου τη μια μεγαλη ποτε πια δε θα επιδιωξω
προτου εσυ η πληγωμενη θα πειστεις πως εισαι κι η αδυναμη


προτου οι τρεις τελειες γινουνε μια
και το υστερα γινει απ'αυτα που σιχαινομαστε κι αντισταση δε φερουμε.

2.2.16

παθητικα και ουδετερα


ερωτας

η αυταποδειξη πως η ισχυς γεννα την ανασφαλεια
οχι κεραναυνοβολος, μοναχα κεραυνοβολημενος
απο το ταιριασμα των ασυνειδητων
που αχορταγα αδαης ταϊζεις

εκεινα παντογνωστες δρομο στα τυφλα φωτιζουν
με πλοηγο τ'αντικρισμα τού πριν στο τωρα
συνοψισμενο σε ετουτη την τυχαια στιγμη
που καθε αλλο παρα εννοια χρονικη αναπαριστα

γιατι η στιγμη στιβαζει ενα γεγονος
που η εντυπωση για παντα θα επισκιαζει
παρμενη απο παλια, παρουσα να σε πεισει
στο τεχνασμα αυτο πως φερεις καποια ευθυνη

----------

εγω να ξερεις δε χρωστω
στον ερωτα στιγμες να δωσω
με την ψευτια εκεινος να γερασει μοναχος
για να 'χουν τα κεφαλια την εκθεση μου να ξεσκισουν