Φωταγωγος

στου ουρανου το μερτικο το επιρριπτω

αυτο που ελαχε να μου αντιστοιχει

και διαλεξε εμενα με πολλους μαζι στην αγνοια να ζουμε

στη μνημη να κουρνιαζει η μονη ψυχρα

απωθημενη ..

απ’τον πομπο της ζεστασιας του ηλεκτρικου

που σαν τον εξω κοσμο συναντησει ξεσπα σε φως συνθετικο

το φως εκεινο που παραμονευει πισω απ’τη χαραμαδα

την εκφυλη τη νυχτα μας να την απογυμνωσει

προτου το σουρουπο ζυγιασει τις σκιες, στις 5 και μιση

μιση

περασε καιρος βαρυς

ακρατητος ο ουρανος τ’ απονερα του να σκορπα

και αναγωγος ο ηλιος να πασαλειφει το φεγγαρι

η μερα να νυχτωνει μηπως και κλεψει λιγη δοξα απ’την αυγη

κι η υγρασια ..

αυτη δεν την καταφερα να την ξεφορτωθω

αυτη τη σχεση μας τη γριπωσε