29.4.14

Τράβηξε μια εντολή ή μια απόφαση .








Ξέρεις πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να γρατζουνιέται.
Κάτι με συνθλίβει εκεί ανάμεσα στο στέρνο και παλεύω να το βγάλω.
Μάταια όμως γιατί μόνο σάπιο δέρμα ξύνω απ' τα νύχια μου.
              Μετράω λεπτά, ώρες, μέρες.
          Μετά βγάζω το χάρακα και τα μετατρέπω σε εκατοστά.
   Ξέρεις όταν γίνεσαι πιόνι ο κόσμος γίνεται μικρός.
                  
                                                    Μα τι λέω, δεν ξέρεις.

28.4.14

(Έμ)πλαστα


Με θυμάμαι σκυμμένη πάνω απ' το νεροχύτη.
Έμπαζε η περιέργεια και σκάλωνε στις τρίχες των χεριών μου.
Και αυτά κατάκοπα ορθώνονταν σοβάδες να απλώσουν.
Χρωματιστά κανάλια ρήμαζαν τις αρμυρές τις αύλακες,
την ώρα που το βήμα σου σκίασε το πλατύσκαλο.
Ήξερα το κραγιόν μου πως να βγάλω.
Μα εσύ μαζί σου νέφτι τι κρατάς?
Γι' αυτό μην απορείς που σου παρέδωσα εκούσια το σώμα μου σκληρά να το φονεύσεις,
όταν τα ράμματα στα χείλη μου μπογιές δεν επιδέχονται τώρα πια.

27.4.14

Ανασυγκρότηση 


Γροθιά στο χρόνο καιροφυλακτούσα να αστράψω
Μουδιασμένος να τρεκλίσει μπρος στα πόδια μας
Υπόδουλος να υποκλιθεί στην εξουσία την παντοτινή
Μα πριν προλάβω τα μανίκια να σηκώσω,
μεσάνυχτα σήμανες και κολοκύθα 'γίναν τα όνειρα μου
Σαν και τότε που ρυτίδες σκάλιζα στο μέτωπο σου,
αντί να περιεργάζομαι αυτές στων χειλιών σου τη γραμμή
Σαν και πρώτα που στο χέρι σου δενόμουν ένα άγγιγμα να κλέψω,
δειλή στην αγκαλιά μου να σε κλείσω
Και τώρα τι να σου πω που σκέφτομαι το παρόν στο αν μου και τρομάζω
Από τι να πιαστώ που εσύ ερωτεύεσαι στην πρώτη ματιά και μεις μοιραζόμαστε την τελευταία
Θα ζαρωθώ εκεί στη γωνιά που μου έστρωσες
και ας ξέρω ότι θα πιαστώ από τις σκληρές σου λέξεις
Άδικες κατηγορίες θα καταπιώ και θα πνιγώ αναμασώντας τες
Έτσι και αλλιώς η σκηνοθεσία κάνει φάρσα στο σενάριο 
και το πρωί με βρίσκει μουσικές καρέκλες να αλλάζω στο δωμάτιό σου εξορισμένη.

25.4.14

Ταξίδι να σε βρω ..


Το σφύριγμα φυγή που ορίζει
κι η λήξη γονατίζει στον τερματικό σταθμό.
Η ώρα έντεκα παρά.
Βιαστικά χαμόγελο κρεμάς και τα χείλη μου στενά αποχαιρετάς,
σκυφτά και μυστικά να σβήσεις.
Κι εγώ ευχαριστώ την τύχη
που με οδήγησε την πλάτη σου φόντο βαθύ στον αποχωρισμό να έχω.
Και πριν προλάβω τον ειρμό μου να βολέψω,
αντικριστά σε συναντώ, μορφή στο τζάμι κολλημένη.
Με κωδικά μηνύματα να μου τσιρίζεις
και νεύμα αργόσυρτο να σχηματίζεις,
στην αντανάκλαση του κόσμου πριν χαθείς
κι ακόμη μια φορά τα μάτια μου σφαλίσω. 

7.4.14

Σάλιο βάλε να κολλήσει .


Ανάμεσα στις λέξεις σου κυλήσου.
Να σε προσβάλλουν, όπως εσύ εμένα, αρρώστια ανίατη.
Τα σκαλοπάτια να αγναντεύω αφ' υψηλού.
Να τσακιστώ να αρνηθώ, προτού στα βλέφαρα μου γκρεμιστείς
και την εικόνα μου γυρέψεις.
Και γω θα καταπιώ κάμποσες φορές, την αρμύρα να ξεπλύνω από το στόμα μου.
Και θα πασχίζω επίμονα τη γεύση σου του φιλιού σου να κρατήσω.
Μην ξεβραστεί στην άσφαλτο και δραπετεύσει,
και μείνω εδώ απ' την ηχώ σου κρεμασμένη
μάταια τον οισοφάγο μου να πλημμυρίζω.

3.4.14

Streap t-easy .


Στα βράχια του μυαλού μου ανεβασμένη ξελόγιασε με.
Να προκαλείς τα 'θέλω' μου και στο λίκνισμα σου τα 'πρέπει' να τα θέλγεις.
Απόξεση στην ύφεση, ταβάνι στις επάρσεις.
Να πάψω κάπως έτσι ταυτόχρονα να υπάρχω.
Και αλαφιασμένη να ξυπνώ σε στρώματα μονά με σετ στα μαξιλάρια.
Σε ύπνωση γλυκιά να παραιτούμαι.
Με όνειρα, μασκαρεμένες ενοχές, κοστούμια που αλλάζουν.
Μην τύχει και εύρουν φορεσιά το νου να ξεγελάσουν,
και ξεπορτίσουν και κρυφτούν, παράσιτα σωστά, στον έξω τούτο κόσμο.
Τροφή απ' τα χέρια μου μη ζητιανέψουν και στα δικά του καταφύγω να χορτάσω.
Με την ψευτιά μου να λουστώ και τα λευκά να βάλω.
                 ~
Τα κρίματα μου απόψε θα αποφύγω να τα χρεωθώ,
σαν το χαμόγελό σου με καλεί να το πληρώσω.