Ύβρις και τίσις ..

Παραμερίζεις απαλά την κουρτίνα ίσα να δημιουργήσεις την υπόνοια χαραμάδας.
Γέρνεις δειλά το κεφάλι και εισβάλεις υποχθόνια στον έξω κόσμο.
Ασελγείς αποκρυφιστικά στην ιδιωτικότητά του.
Και παρατηρείς, παρατηρείς ..
Όλα είναι τόσο καθαρά κάτω από το φως, μα δε γυαλίζουν.
Απλά λάμπουν θαμπά.
Παντού αντιφάσεις αρμονικά κατανεμημένες.
Παντού αίτια και αποτελέσματα.
Αντλείς ηδονή από το ορατό φάσμα.
Απομιζείς κάθε πνοή που αποπνέει.
Και αγγίζεις τον ορίζοντα, το όριο.
Η στιγμή της κορύφωσης.
Αισθάνεσαι ικανοποίηση, ολοκλήρωση.
Και ερεθίζεται αυτόματα η σκέψη.
Και το βλέμμα είναι πλέον κενό, γεμάτο ερωτηματικά για το άγνωστο.
Μάλλον τα όρια υπάρχουν για να σου δίνουν την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης.

Γέρνεις δειλά το κεφάλι και εισβάλεις υποχθόνια στον έξω κόσμο.
Ασελγείς αποκρυφιστικά στην ιδιωτικότητά του.
Τον βεβηλώνεις.