Πισώπλατα φιλΙΑ ( ' )

Οι τόνοι εκκρεμούν παρόλο που δηλώνουν οξυμένοι.

Αρχίζω να αναζητώ γνωστούς σε αγνώστους και σένα στις μορφές τους.
Η στιγμή που οι γυρισμένες πλάτες γνέφουν με μειδίαμα.
Τη στιγμή που παρακαλώ για ακέφαλα κορμιά.

Μα πάει πέρασε και αυτή.
Τη φύσηξε το άρωμα του σπιτιού σου απρόσκλητο.
Τη ρούφηξε όπως εσύ τρεις μέρες της ζωή μου.
Δε θέλω άλλα πρόσωπα με μάτια, αφού βγαλμένα είναι πια.