Η νύχτα φέρνει το πρωί ..

Με κουμπωμένα χείλη κρεμάστηκα στο στρώμα.

Με τεντωμένα άκρα έσβησα κάθε πνοή.
Λιπόψυχα την αγκαλιά σου έκανα προσκεφάλι.
Μαξιλάρι να βιάζεις το υποσυνείδητο μου 
και εγώ καρτερικά τον οργασμό σου να υπομένω.
Ανήσυχα θα σκύψω το φιλί σου τώρα να μαζέψω.
Και σ' άνοστες λέξεις θα πατήσω για να σηκωθώ.
Αφού το τρένο έφτασε και το αντίο τρέμει το γιατί,
αντίλαλο ας κάμει η απορία.