14.5.14


Κάθε πιτσιλιά δεν είναι κουτσουλιά
και κάθε στίγμα ορίζεται απ' το περίγραμμά του.
Έπρεπε να στο 'χα πει καιρό πριν και ας έλεγες ότι το 'ξερες.
Ώσπου με έπεισες να πιστεύω και εγώ ότι ξεκόλλησε.
Λάθος μέγα αφού αυτό ξεχαρβαλώθηκε τελείως και σέρνεται χάμω τώρα.
Και εγώ για συμπαράσταση δεν επιπλέω πλέον αλλά βυθίζομαι να ξεπλυθώ.
Τι έμεινε να πω λοιπόν στα βουλιαγμένα?
Ήθελα οι τελευταίες μας στιγμές να στάζουν λίγο απ' αυτό που νιώσαμε.
Μα τελικά μόνο βροχή γλιστρούσε ανάμεσα στα ξένα τα κορμιά μας.
Κι ακόμη κι αν πέρασε πια η άνοιξη ξέρω πως η λιακάδα ήρθε νωρίς για μένα.
Κι έμεινε μονάχα να ματώνουμε στα βουβά με διαφορά μιας μέρας μακριά,
την ώρα που η φωνή σου παράσιτα μοιράζει.


Να φύγεις θέλω και ας είναι ξοπίσω σου να τρέξω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου