Κάποιος μου 'πε πως με δρεπάνι κουρεύεις καλύτερα .

Ελιγμό στην παρείσφρηση τα βουλωμένα αυτιά.
Άλλοθι να συνιστούν στη μαγκωμένη γλώσσα.
Και αντί αυτή να ξεμπροστιάσω, στοργικά σε μάντρωσα στα άκρα μου να τυλιχτείς.
Μα τρύπια ρούχα ποτέ σου μη φορείς.
Γιατί μανδύες με άνεργα αισθήματα θα γίνουν οι γυρισμένες πλάτες.
Στα κλέφτικα να απαρνούνται τα μπαλώματα και να τρυπιούνται με αυταπάρνηση για εκείνη.
Γι' αυτό βαμβάκι θα σπείρω ετούτη τη χρονιά στα κτήματα μου, αφού τα κεκτημένα με θερίζουν.
Και αν αποτύχω ο γεωργός, χαράματα θα με 'βρεις γονυπετής να μουτζουρώνω στην άσφαλτο κολάζ
και τους σοβάδες να κοσμώ με αυθύπαρκτες ντισκόμπαλες που σκίζουν τα γκρεμισμένα στόρια.

Να καταλάβεις τότε πως δεν κατάφερα την αυθυποβολή μου με σκιάχτρα να τρομάξω
και βάλθηκα να στοιχειωθώ τη φρικαλέα όψη τους και τον κατατρεγμό του κόσμου.