Βγήκανε πάλι οι φράουλες ..

τα χερια δεν τα σαλεψα μακρια απ' το στασιδι
ντροπιαστικο το σκεφτηκα, το να χειροκροτησω σε παρασταση που αλλοι πληρωσανε για να τη δουν
κι εγω σαν ποταπος θεατης εθελησα τον κροτο τους κλεψω
κι ας πιστεψα εκεινη τη στιγμη πως σκηνοθετης ημουν στη δικη μου την παρασταση
μονο κομπαρσος βρεθηκα για εκεινη παρα να 'μαι
απιστευτο πως απ' τη μια αυλαία στην αλλη προαγωγη σε ρολο παιρνεις
μα πιο απιστευτο οτι το θανατο ελπιζεις να 'ρθει τη νοσο να γιατρεψει

κι οσο το δολοφονο κι αν τον τρεμω, η προσμονη του πιο γλυκια μου μοιαζει
αφου κομμενες οι σκηνες αυτες που τη δικη σου καρτερουσα
και καθε ληψη που γυρνω απ' αλλη σκοπια τη βλεπω

(υποτακτικη η φωνη μου πλεον στα ομμοριζα των αρθρων σου)

https://www.youtube.com/watch?v=H8JWKMZLmAU