Προς ενημέρωσή σου ..

Πλέον κοιμάμαι στον καναπέ.

Πείθω τον εαυτό μου έτσι πως δεν χωράς να ξαπλώσεις δίπλα μου.

Μένω εκεί ώρες ατελείωτες υποβάλλοντας με σε εξαναγκαστική ύπνωση.

Θα 'ναι γιατί προτιμώ να ξυπνώ σε ένα όνειρο με άξονα το παρελθόν παρά στο σήμερα.

Μόνον όταν γίνουν έντονα τα στάδια της παράλυσης σηκώνομαι.

Σέρνω τα μουδιασμένα μου άκρα ως το κατώφλι της κουζίνας.

Φτιάχνω το συνηθισμένο σκέτο καφέ, μόνο που αυτή τη φορά φαντάζει πιο πικρός.

Αρπάζω το τασάκι και βγαίνω στο μπαλκόνι.

Απαγορεύται το κάπνισμα εντός!

Λες και η κάπνα θα καλύψει το άρωμα σου στο χώρο.

Σε λίγο θα αρχίσω να μασάω το πλαστικό φαγητό που σιχαινόμουν.

Και μετά θα παίξω με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης σαν μωρό.

Θα αρνηθώ τη βραδινή έξοδο προφασίζοντας ανόητες δικαιολογίες.

Η αλήθεια είναι πως βρωμάω. 

Δεν έχω ξεπλύνει ακόμη τα αποτυπώματά σου από πάνω μου.

Και 'εξαντλημένη' θα επιστρέψω στη λακούβα μου.

Ξημέρωσε και δεν έχεις έρθει.

Δεν πειράζει και "αύριο μέρα είναι".