Time exists only to betray us

Δεν ξέρω πόσοι ήλιοι έχουν κυοφορήσει τις μέρες μου.
Πόσα βράδια έχουν στενέψει για να με βρει το χάραμα να περιεργάζομαι την υφή του τοίχου.
Πόσες φορές έχω στραγγίξει τη φαιά ουσία του κορμιού μου επεξεργάζοντας τα λόγια σου.
Εξάλλου τα ρολόγια είναι δυναμόμετρα και ο χρόνος (σου) υπάρχει μόνο για να μας προδίδει.

Όσο ακολουθώ τους δείκτες να γλιστρούν ορθόδρομα τυφλώνω τη σκιά τους που προηγείται υπενθυμίζοντας μου πως ενόσω εγώ παρακαλούσα να με ραντίσεις με λίγο ατόφιο έρωτα, εσύ αναζητούσες αποστειρωμένες αηδίες.